Vorige week had ik een leuk en boeiend gesprek met Brigitte Meijer, decaan op het Beatrix College in Tilburg. Het ging over Toekomstlab, een LOB-programma (loopbaanoriëntatie en -begeleiding) en waarom scholen die enthousiast zijn over dit nieuwe programma zo’n moeite hebben om na het eerste gesprek een volgende stap te nemen en te onderzoeken hoe ze het programma in kunnen zetten op hun school.
LOB wordt er maar een beetje bijgedaan….
Brigitte maakte toen een punt dat mij raakte, namelijk: veel scholen doen LOB er een beetje bij. Helemaal achteraan alle vakken bungelt LOB: Oh ja,…, lastig…, we moeten al zoveel….ook dat nog…. Nou vooruit, 10 minuten per leerling met de mentor en een paar gesprekken in de bovenbouw van een half uur per jaar met de decaan.
Een kijkje in een bedrijf en erover praten aan de keukentafel
Voor iemand zoals ik, die niet uit het onderwijs komt, is het moeilijk voorstelbaar dat scholen praten over een binnen- en een buitenwereld. De binnenwereld is de school, de buitenwereld is de maatschappij en de arbeidsmarkt met alle ontwikkelingen die zich daar afspelen. Voor veel scholen – docenten en leerlingen – ver van hun bed.
Hoeveel vakdocenten hebben via LinkedIn of in het echt een netwerk met mensen in het bedrijfsleven en komen wel eens in een bedrijf? Hoeveel leerlingen hebben ouders die, als hun kind interesse toont in een bepaalde branche of in een bepaald beroep, via hun eigen netwerk een oriënterend gesprek met een kijkje in de keuken van het bedrijf voor hun zoon of dochter regelen om eens nader kennis te maken met hoe het in de praktijk gaat en welke ontwikkelingen er zich afspelen in die wereld? Waarna ze het er thuis aan de keukentafel over hebben: “Vond je het leuk of had je er andere verwachtingen bij? Is het misschien iets voor jou en wat heb je ervoor nodig? En als je volgend jaar in iets anders geïnteresseerd bent, regel ik weer zo’n gesprek voor je via mijn netwerk….”.
Dat is pas betekenisvol leren!
Er wordt op scholen nagedacht over betekenisvol leren en over hoe je leerlingen (in vredesnaam) kunt motiveren, want pubers hangen vaak in de banken of zitten op hun mobieltje of PC te gamen, in plaats van dat ze opletten en hun huiswerk maken. Ik kan erover meepraten als moeder van twee dochters in deze leeftijdsfase….
Maar, wat is de betekenis van al die schoolvakken als je ze niet verbindt met de buitenwereld? Is het juist niet andersom: alle vakken zouden moeten staan in het teken van LOB? LOB als het belangrijkste onderdeel op school: Wat wil je later worden? Hoe word je wie je bent? Je spiegelen aan die buitenwereld om te ontdekken waar je hart ligt, wat je al in huis hebt en wat je nog moet leren en ontwikkelen om mee te kunnen doen en om van betekenis te kunnen zijn.
Gemotiveerd op school zitten
Als je door LOB ontdekt dat je later architect wilt worden, zit je opeens anders in de wiskundeles…. Als je later in een internationaal bedrijf wilt werken, is het toch wel handig om goed te zijn in Engels. En je kunt met je creativiteit veel meer doen dan tekenen en schilderen als hobby. Aardrijkskunde gaat niet over allerlei “saaie” definities kennen, over alle mogelijke landschappen of over de betekenis van symbolen in de legenda van een landkaart, maar over een bijdrage kunnen en willen leveren aan klimaatproblemen, overbevolking, voedselvoorziening, voorkomen van natuurrampen, watermanagement, alternatieve energie… Toch??? Dan is het helemaal geen saai vak, maar juist heel actueel. Eens kijken hoe gemotiveerd leerlingen dan in die schoolbanken zitten. En al helemaal als ze al op school mee mogen denken en werken aan toekomstvragen van bedrijven, waarbij ze hun kennis ineens ook echt kunnen gebruiken.
Daarom Toekomstlab
Daarom ben ik Toekomstlab begonnen. Ik wil graag met middelbare scholen aan de slag en met hen realiseren dat alle vakken in het teken van LOB komen te staan. Binnen- en buitenwereld één geheel. Een uitdaging? Natuurlijk! Maar daar houd ik van.
Ik ben benieuwd naar reacties van middelbare scholen. Herkenbaar? Of gaat het er op uw school heel anders aan toe dan ik beschrijf? Hoe zou je het echt willen en welke mogelijkheden zie je? Wie wil de uitdaging met ons aan gaan?