Thuis niet gezien worden
In mijn pubertijd zei mijn moeder herhaaldelijk tegen mij “Jij hebt een goed stel hersens, jij moet het zelf maar uitzoeken”. Mijn oudere broer had moeite met leren. Dus was zij iedere dag met hem bezig om zijn huiswerk te begeleiden, jarenlang. Ik werd niet gezien, gehoord en voelde me ook niet gewaardeerd.
Op school ook niet
Iets dergelijks overkwam mijn oudste dochter op de middelbare school. Zij zat niet goed in haar vel en zat teruggetrokken achterin de klas. In de 10-minutengesprekken kreeg ik van docenten te horen dat ze niet veel over haar konden zeggen, omdat ze “onzichtbaar” was. Ze werd inderdaad niet door hen gezien.
Wij zijn niet de enigen
Ik weet zeker dat wij niet de enige jongeren waren die zich niet gezien, gehoord en gewaardeerd voelden, thuis of op school. Daar is veel meer voor nodig dan de standaardvraag thuis: “Hoe was het vandaag op school?”, of de vraag op school “Wie weet het antwoord op….?”.
Is ook lastig voor ouders en docenten
Nu weet ik ook wel (uit eigen ervaring) dat het voor veel ouders en docenten niet gemakkelijk is om verbinding te maken met die lastige puber, die niks wil, rondhangt, drinkt en blowt.
Doe je mee om dit te veranderen?
Met een heel scala aan totaal andere vragen en gespreksonderwerpen, bijvoorbeeld als onderdeel van ons Kernwaardenspel, in Toekomstlabs en webinars wil ik met Nexxdott jongeren helpen om gezien, gehoord en gewaardeerd te worden. Dat is zo bepalend en waardevol voor de rest van hun leven!